Huidsymptomen

Patiënten met de ziekte van Graves kunnen overgevoeligheidsreacties ontwikkelen met als gevolg galbulten, urticaria (jeuk) en angio-oedeem, een vorm van zwelling die vaak voorkomt op de nek, het gezicht of de handen. Een aandoening van urticaria-gerelateerd angio-oedeem kan ook voorkomen. Hoewel veel voorkomende allergenen en insectenbeten vaak betrokken zijn, kan de oorzaak van de overgevoeligheidsreactie niet altijd worden vastgesteld.

De aandoening erytheem annulare centrifugum (EAC), die wordt geclassificeerd als een van de figuur- of tolpoorterythema's (roodheid) kan ook voorkomen. De huiduitslag in EAC wordt gekenmerkt door een schaalvergrotende of niet-schaalvergrotende, rode uitbarsting die zich van de randen naar buiten toe verspreidt, terwijl het middelste gedeelte van de huiduitslag wordt opgeruimd. Een exacte trigger is niet bepaald voor de overgevoeligheidsreactie in EAC. Bij schaalletsels kan een spoor van schubben volgen de uitslag van de periferie van de huiduitslag als het zich verspreidt.

Er zijn verschillende soorten EAC, sommige geassocieerd met jeuk en sommige met geen andere symptomen dan uitslag. EAC heeft de neiging om terug te komen in tijden van stress en de aandoening kan enkele maanden tot vele jaren aanhouden. Naast de associatie met de ziekte van Graves, kan EAC voorkomen bij patiënten met leveraandoeningen, hypereosinofiel syndroom, blindedarmontsteking, systemische lupus erythematosus (SLE) en het syndroom van Sjogren.

Ongeveer 7 procent van de patiënten met de ziekte van Graves kan ook witte of geblancheerde plekken van de huid ontwikkelen in een aandoening die bekend staat als vitiligo.

Huid- en slijmvliesblaren en erosies kunnen ook optreden bij naast elkaar bestaande aandoeningen van auto-immuunziekten, met name herpes gestationis, die kunnen optreden tijdens de zwangerschap en tijdens de postpartumperiode. Bij de ziekte van Graves kan het verward worden met een anti-thyroïde medicijnreactie.

Voedsel intoleranties

Mensen met voedselgevoeligheden kunnen een reeks atypische symptomen hebben zoals gedragsstoornissen, stemmingswisselingen, een opgeblazen gevoel, indigestie, misselijkheid of constipatie die ze niet associëren met een bepaald voedsel.

Glutengevoeligheid komt veel vaker voor bij patiënten met auto-immuunschildklieraandoeningen. Toch blijft de diagnose vaak ongrijpbaar, tenzij de symptomen ernstig zijn.

Een voedingsdagboek is nuttig om te bepalen of voedselgevoeligheden een factor zijn die bijdraagt aan terugvallen en opvlammingen bij de ziekte van Graves.

Het elimineren van bepaalde voedingsmiddelen voor een aantal weken kan ook helpen om voedselallergenen te lokaliseren als de symptomen verbeteren. Bij ongediagnosticeerde seizoensgebonden allergenen wijzen de opvlammingen of het terugvallen van de ziekte van Graves, die meestal op hetzelfde moment van het jaar optreden, op een allergische gebeurtenis.

Triggers van de ziekte van Graves

Veel voorkomende triggers voor de ziekte van Graves zijn onder meer stress, allergenen, overtollig voedingsjodium, een laag seleniumgehalte, geslachts-hormonen en infectieuze ziekteverwekkers. Infectieuze ziekteverwekkers kunnen auto-immuunziekten en opvlammingen veroorzaken die verband houden met het organisme zelf of de immuunrespons die door de infectie op gang wordt gebracht. Antibiotica en andere medicijnen die gebruikt worden om de infectie te behandelen kunnen ook de immuunrespons veranderen.